Een dromer, vaak iets in zichzelf gekeerd, niet graag het middelpunt van de belangstelling en liever luisteren dan praten. Ja, als kind al voelde ik me erg anders dan anders. Dit heeft mijn basisschool tijd niet in alle opzichten makkelijk gemaakt. Pas toen mijn broertje mij een boek in mijn handen drukte: ‘ik moet nog even kijken of ik kan’ van Liesbeth Smith, ging er een wereld voor me open. Ik ben niet gek, ik ben gewoon ontzettend introvert. Vanaf toen voelde ik me minder anders, en snapte ik waar eigenschappen vandaan kwamen die ik bij vriendinnen niet terug zag. Vriendinnen die zo enorm spontaan zijn bijvoorbeeld, alle sociale gelegenheden leken hen zo goed af te gaan, ze leken er zelfs van te genieten in plaats van dat het veel energie kostte, hoe dan?!

Accepteren

Met het accepteren dat dit voor mij anders was, is het leven er wel makkelijker op geworden. Ik probeerde niet meer anders te zijn. Nu klinkt het ook wel een beetje alsof het een soort afwijking is ofzo, maar als introvert ben ik ook in dingen heel erg goed hoor. Zo kan ik goed luisteren en zijn de dingen die ik zeg eigenlijk altijd weloverwogen. Ik heb een enorm rechtvaardigheidsgevoel en je kunt er vanuit gaan dat jij zelf heel erg goed door hebt of ik jou leuk vind of niet. Doen alsof kan ik namelijk niet ?

Dank voor de reis en ontwikkeling

Een portie puur is voor mij één grote persoonlijke reis. Een reis waar ik enorm veel van leer. Ik maak filmpjes (hallo ik heb iets te vertellen!), durf mezelf te laten zien en kom op voor iets wat ik heel erg belangrijk vind. Zonder dat ik me schaam. Of mezelf afvraag waarom iemand het überhaupt interessant vindt. En dat komt mede door jou, want ik krijg enorm veel leuke en lieve reacties op dit blog. Dus dank je wel lieve volger! Want omdat jij er bent en mij volgt geef je mij het gevoel dat ik er mag zijn. Inmiddels heb ik van Een portie puur mijn job kunnen maken. Hoe tof is dat?! Persoonlijke groei met een salaris. Daar gaat zelfs de grootste introvert van shinen ?⭐